Het beeld van de kern van de huisartsgeneeskunde in de beroepsgroep en daarbuiten is vertekend door een overmatige nadruk op ‘persoonlijke, integrale en continue zorg’. In de opleiding is deze beeldvorming in de hand gewerkt doordat de afdelingen huisartsgeneeskunde als voortrekkers fungeerden op het gebied van communicatievaardigheden en andere gedragswetenschappelijke aspecten. Het begrip generalistische geneeskunde verdient herwaardering. Diagnostiek en behandeling van een breed scala van problemen op het gebied van gezondheid en ziekte vormen de kern van de huisartsgeneeskunde. De taak van de huisarts op het gebied van psychische klachten en psychosociale problemen is beperkt en omvat niet meer dan intake en eventueel diagnostiek, behandeling en begeleiding behoren tot het werk van andere hulpverleners. Generalistische geneeskunde houdt in het leveren van medisch maatwerk: evidence-based en toegespitst op de individuele patiënt.