De boodschap van Barbara Ehrenreich in haar boek Oud genoeg om dood te gaan is weinig bemoedigend, vooral voor al die mensen die fanatiek joggend of sportschool bezoekend door het leven gaan: de mens heeft nauwelijks invloed op het verouderingsproces. Met al die activiteit winnen we hooguit de illusie dat we invloed hebben op dat proces, maar uiteindelijk koop je daar niets voor, is de conclusie van Ehrenreich. Ze weet die boodschap aardig te onderbouwen, maar gaat mijns inziens iets te nadrukkelijk in op details (zoals celdeling en macrofagen). De consequenties die ieder individu hiervan moet trekken, zijn daarentegen weer erg interessant: accepteer je sterfelijkheid en erken de onzekerheid van je bestaan. Een mooie zin uit het boek die dit kernachtig verwoordt is: 'Zie je leven als onderbreking van de eeuwigheid'. Bijkomend advies van Ehrenreich is die korte gelegenheid aan te grijpen om de altijd verrassende wereld om ons heen te observeren en ermee verbonden te zijn.
