‘Vestibulaire vullingen’

Ook het laatste artikel van Hans Beekmans over vestibulaire restauraties (TP oktober, pag. 18-26) heb ik met plezier gelezen: het geeft altijd weer de mogelijkheid het eigen klinisch handelen te toetsen aan dat van anderen. Toch blijf ik na lezing van zijn stuk zitten met de volgende prangende vraag: hoe doet-ie-dat? Met de beste wil van de wereld kan ik hier niet meer van maken dan 1x V12, 1x V13 en 2x V20, een totaal van 109,20 euro: dit voor materialen en 1,5 uur werk voor behandelaar en (stoel)assistente. Ik mag hopen dat publicatie van het artikel nog enig financieel soelaas heeft geboden, anders vrees ik het ergste voor de economische levens-vatbaarheid van zijn praktijk. Misschien zou bij dergelijke artikelen publicatie van de bij de behandeling behorende nota mijn bezorgdheid weg kunnen nemen en tevens de mogelijkheid geven het eigen declarerende handelen te toetsen aan dat van anderen.