De Ruijter W, Westendorp RGJ, Assendelft WJJ, Den Elzen WPJ, De Craen AJM, Le Cessie S, Gussekloo J. Voorspellen van cardiovasculaire mortaliteit bij oudste ouderen. Framingham-risicoscore versus nieuwe biomarkers. Huisarts Wet 2009;52(13):631-8.
Doel Wij onderzochten de waarde van klassieke risicofactoren en enkele nieuwe biomarkers bij het voorspellen van cardiovasculaire mortaliteit bij oudste ouderen uit de algemene bevolking zonder bekende hart- en vaatziekten.
Methode De Leiden 85-plus Studie (1997-2004) is een observationeel, prospectief cohortonderzoek in de algemene populatie van de stad Leiden, met een follow-upduur van 5 jaar. Voor het huidige onderzoek sloten we alleen 85-jarigen in (215 vrouwen en 87 mannen) zonder bekende hart- en vaatziekten. Er waren geen andere exclusiecriteria. Bij aanvang maten we alle klassieke risicofactoren uit de Framingham-risicoscore (geslacht, systolische bloeddruk, totaal- en HDL-cholesterol, diabetes mellitus, roken en linkerventrikelhypertrofie op het ECG) en plasmawaarden van de nieuwe biomarkers homocysteïne, foliumzuur, C-reactive protein en interleukine-6. Tijdens follow-up registreerden we mortaliteit naar oorzaak.
Resultaten Tijdens follow-up stierven 108 van de 302 deelnemers. Bij 32% (35/108) waren hart- en vaatziekten de doodsoorzaak. Klassieke risicofactoren voorspelden geen cardiovasculaire mortaliteit, noch wanneer we ze toepasten in de Framingham-risicoscore (area under receiver operating characteristic curve 0,53, 95%-BI 0,42-0,63), noch in een met de Leidse gegevens aangepast (‘ge-refit’) model (0,53, 95%-BI 0,43-0,64). Van de bestudeerde nieuwe biomarkers had homocysteïne de hoogste voorspellende waarde (0,65, 95%-BI 0,55-0,75). Toevoeging van elke andere risicofactor of combinatie daarvan aan het homocysteïnevoorspellingsmodel leidde niet tot een toename van het onderscheidend vermogen.
Conclusie Bij oudste ouderen uit de algemene bevolking zonder bekende hart- en vaatziekten kan een enkele homocysteïnebepaling degenen met een hoog risico op cardiovasculaire mortaliteit identificeren, in tegenstelling tot de klassieke risicofactoren zoals opgenomen in de Framingham-risicoscore. Deze eerste bevindingen vragen om validatie in een ander cohort.
