We leven in vreemde tijden. Op het moment van schrijven staat mijn auto ongeveer vijf weken stil. Normaal rijd ik honderden kilometers per week. Alle vergaderingen met opdrachtgevers vinden inmiddels digitaal plaats. Een hele uitkomst, want dat scheelt dus al die reistijd en kilometers. Tegelijkertijd gaat mijn werk - gelukkig - wel gewoon door. Echt veel minder druk is het dan ook niet. Op mijn werk dan. Want intussen rennen er thuis wel de hele dag drie kleine aandeelhouders rond. Mijn jongste dochter van 5 zit in groep 1. Mijn andere dochter van 8 zit in groep 5. En mijn zoon van 11 zit op bijzonder onderwijs. Zoals alle ouders met kleine kinderen moeten ook wij deze drie draakjes thuis lesgeven. Dat is pittig. Want mijn vrouw en ik zijn dus naast onze normale werkzaamheden nu ook kleuterleiders, onderwijzers in de benedenbouw en jeugdhulpverleners. Met elke dag een digitaal programma van de scholen met de te behandelen stof. Tot slot gaat ook het reguliere huishouden gewoon door: schoonmaken, koken, boodschappen doen.
