Weten wij eigenlijk wel genoeg? Bij het lezen van deze aflevering van Kind en Adolescent Praktijk zult u zich dit wellicht afvragen. Er hoeft maar een bijzonder buitenlands kind uit een asielzoekerscentrum bij ons aangemeld te worden en alle leerboeken kinderpsychiatrie, handboeken psychopathologie en DSM-bijbels kunnen de kast blijven. We staan met lege handen. De elfjarige Dimitrii uit Oezbekistan was zo’n bijzonder kind. at niet, hij sprak niet, hij bewoog zelfs nauwelijks meer, terwijl hij vroeger een vrolijk actief jongetje was. Zijn klachtenpatroon bleek in geen enkele bekende diagnostische categorie te passen. Geen officieel erkende diagnose is wellicht een probleem, een groter probleem is onduidelijkheid over de behandeling. Hoe moet je behandelen als je niet eens weet wat er aan hand is? We kunnen moeilijk wachten tot de DSMcommissies zijn uitvergaderd en het onderzoek voor een ‘evidence-based’ behandeling is afgerond. Gerry van der Stege wachtte dan ook niet, maar ging aan de slag. Met trial en error, zoals wel vaker in de kinderpsychiatrie. In Totaal ontoegankelijk: Pervasive Refusal Syndroom beschrijft ze haar zoektocht naar de diagnose naar de behandeling. We zijn benieuwd wanneer meer horen over dit pervasive refusal syndroom dat vooral bij asielzoekers lijkt voor te komen.