Een dag als alle anderen, maar dan in wiebelvorm. Niet zozeer lichamelijk, maar psychisch. Mijn brein wiebelt van links naar rechts, van boven naar beneden. Hersenschudding, maar dan anders. Ik wil het één, om vervolgens een uur later toch iets anders te willen. Ik maak een weloverwogen beslissing en wiebel de beslissing in twijfel. Ik ga erop uit om tien minuten later te wiebelen dat ik liever thuis was gebleven. Ik voel me blij en wiebel plotseling in een enorme huilbui. Alles wiebelt tegenstrijdig. Het enige dat vaststaat, is dat alles wiebelt.
