woorden vooraf

Wanneer een patiënt een lichaamsdeel niet kan bewegen terwijl daarvoor geen neurologische of andere somatische verklaring wordt gevonden, spreekt men van een SOLK-verlamming (SOLK staat voor Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten). Is er daarbij sprake van een bijkomend psychologisch conflict, dan spreekt men doorgaans van een conversiestoornis. Marije van Beilen en Elouise Koops gebruiken in hun artikel de term parese in plaats van conversie omdat er geen duidelijkheid is omtrent de precieze rol van psychosociale factoren bij SOLK. Wel is evident dat er bij patiënten met somatisch onvoldoende verklaarde verlammingen sprake is van abnormale hersenactiviteit. Naast abnormale activiteit in frontale en mediale gebieden, is er ook verlaagde activiteit in de pariëtale gebieden gevonden. Deze verlaagde activiteit zou te maken kunnen hebben met een kwetsbaarheid voor het ontwikkelen van genoemde symptomen en met de emotionele aspecten die hierbij komen kijken, maar het is nog te vroeg om hier conclusies aan te verbinden. De auteurs opperen dat een belangrijke klinische toepassing van fMRI- onderzoek bij SOLK behandeling met rTMS kan zijn. Het effect van deze therapie wordt onderzocht. …