Met de komst van de vijfde editie van de
Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) worden de dimensionale aspecten van psychiatrische stoornissen meegenomen in de classificatie [
1]. In vergelijking met categorische diagnostiek, zou de dimensionale diagnostiek het psychodiagnostisch proces kunnen helpen, bijvoorbeeld doordat het omgevingsfactoren in acht kan nemen en rekening kan houden met de geleidelijke overgang van het normale naar het pathologische [
2]. Zsuzsika Sjoerds en Hanneke den Ouden gaan een stap verder en stellen dat classificatie, maar ook behandeling, idealiter gebaseerd zou moeten zijn op computationele modellen, die informatie integreren vanuit verschillende bronnen, bijvoorbeeld gedrag en fysiologie. In hun artikel beschrijven zij hoe een dergelijk model tot stand kan komen en hoe zo’n model bij kan dragen aan het diagnostisch proces en uiteindelijk de behandeling van neuropsychiatrische stoornissen. …