De Wet big geeft een aantal beroepen aan, waaronder dat van tandarts, waarvoor het nodig is dat de beroepsbeoefenaar zich laat inschrijven in het big-register. Wettelijk is vastgelegd dat een precies omschreven aantal handelingen alleen door deze beroepsbeoefenaars uitgevoerd mag worden indien zij zich daartoe bekwaam achten. Het gaat om de zogenoemde voorbehouden handelingen. De wet geeft echter ook ruimte aan niet-geregistreerde zorgverleners om onder bepaalde voorwaarden deze voorbehouden handelingen uit te voeren. Door veranderingen in de praktijkorganisatie en door hoge werkdruk is het delegeren van taken door de tandarts in veel praktijken in toenemende mate een feit.
De Wet big biedt praktijkmedewerkers de mogelijkheid om zelfstandig te (be)handelen onder vast omschreven voorwaarden. De tandarts krijgt daardoor de gelegenheid om eenvoudige voorbehouden handelingen te delegeren. Daardoor kan er door de tandarts meer behandeltijd besteed worden aan complexe en intensieve behandelingen. Daar is steeds meer vraag naar.
Voor praktijkmedewerkers die het op grond van kunde, kennis en bekwaamheid aankunnen is dus veel afwisseling mogelijk in het tandheelkundige werk.
Belangrijk is het om daarbij altijd de ‘spelregels’ goed in acht te nemen zodat er telkens van zorgvuldig handelen en voldoende kwaliteit sprake zal zijn. De verantwoordelijkheid voor behandelingen in de gezondheidszorg ligt altijd bij de zorgverlener die de behandeling uitvoert. Het is daarvoor van belang zich terdege bewust te zijn van de eigen (on)mogelijkheden.
