De lessen van Cindy en Jason

Het was juni 2019 toen Cindy in het NOS Journaal vertelde over haar ervaringen met residentiële jeugdzorg. De eindrapportage van Commissie De Winter was die avond het belangrijkste item van het journaal. Cindy beschreef hoe ze als 14-jarige in een jeugdgevangenis werd geplaatst, omdat ze ‘een gevaar vormde voor zichzelf'. In deze gevangenis waren ánderen het gevaar, zoals de begeleider, die 's nachts binnendrong in haar eenzame cel om haar te verkrachten. Wie zou haar geloven? Dus zweeg ze. In een rollercoaster aan gebeurtenissen werd Cindy steeds in andere jeugdinstellingen opgenomen, tot ze vlak voor haar achttiende vrijkwam. Ze kreeg nog een kaartje: ‘Succes met je leven'. Haar talloze trauma's kon ze alleen dempen met harddrugs. Professionele hulp wilde ze niet meer, haar vertrouwen in de maatschappij was weg. De Winter noemde Cindy als voorbeeld van de vele minderjarigen die sinds 1945 onder verantwoordelijkheid van de overheid uit huis waren geplaatst; hun kinderrechten geschonden, hun levens beschadigd. De aanbevelingen van de commissie om het systematisch geweld tegen kinderen in instellingen te stoppen zagen er op papier goed uit: kleinere groepen, meer pedagogische continuïteit en gesloten opname zoveel mogelijk beperken. …