Op tienjarige leeftijd zijn bij Rieneke nog steeds haar blijvende laterale bovenincisieven niet doorgebroken. Met het wisselen van de andere incisieven was ze weliswaar aan de late kant, maar de tandarts vindt dat ze nu té laat is met wisselen.
Om een mogelijke oorzaak te vinden, stelt de tandarts voor twee röntgenfoto’s van het bovenfront te laten maken door de tandartsassistente. Rieneke en haar vader vinden dat prima. Ze mogen in de wachtkamer even wachten tot de assistente tijd heeft om in het aparte röntgenkamertje de foto’s te maken.
Na enkele minuten wachten wordt Rieneke opgehaald. De assistente laat haar eerst even de sensor voor de digitale foto vasthouden voordat die in haar mond wordt geplaatst. Dan mag ze de röntgenbuis vast ‘oefenen’ tegen haar gezicht. De assistente wijst ook de plek aan waar zij straks op het knopje gaat drukken.
Zonder probleem staan er in korte tijd twee mooie foto’s van Rieneke’s bovenfront op het beeldscherm bij de tandarts. Direct blijkt de oorzaak van het probleem gevonden: aan beide zijden is de laterale incisief niet aangelegd; de elementen zijn agenetisch zoals dat heet.
Rieneke was benieuwd naar de oplossing voor haar ‘eeuwigdurende fietsenrek’. Ze moet naar een orthodontist om te overleggen of het overschot aan ruimte met behulp van een beugel weggewerkt kan worden. Als dat niet kan is er een andere oplossing nodig: misschien etsbruggen of eerst een ‘plaatje’ en later - als ze helemaal is uitgegroeid - implantaten. Er wordt een afspraak voor Rieneke gemaakt bij de orthodontist. De röntgenfoto’s worden samen met de verwijsbrief alvast per e-mail naar de gekozen orthodontiepraktijk verzonden.
