Skip to main content

Welkom bij Scalda & Bohn Stafleu van Loghum

Scalda heeft ervoor gezorgd dat je Mijn BSL eenvoudig en snel kunt raadplegen.Je kunt de producten hieronder links aanschaffen en rechts inloggen.

Registreer

Schaf de BSL Academy aan: 

BSL Academy mbo AG

Eenmaal aangeschaft kun je thuis, of waar ook ter wereld toegang krijgen tot Mijn BSL.

Heb je een vraag, neem dan contact op met Jan van der Velden.

Login

Als u al geregistreerd bent, hoeft u alleen maar in te loggen om onbeperkt toegang te krijgen tot Mijn BSL.

Top

2024 | OriginalPaper | Hoofdstuk

5. Doelen als bakens waar de behandeling op vaart

Auteurs : Colin van der Heiden, Kees Korrelboom

Gepubliceerd in: Doelgestuurd behandelen in de cognitieve gedragstherapie

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail

Samenvatting

Sturen op concrete, meetbare doelen is een belangrijke pijler in doelgestuurd behandelen. Om te kunnen sturen is het noodzakelijk te weten of de behandeling op koers ligt richting die doelen. Daarom vormen hoogfrequente (korte) evaluaties een vast onderdeel van doelgestuurde behandelingen. Naast de min of meer gangbare ROM-instrumenten gebruikt de doelgestuurde behandelaar daarvoor klachtspecifieke vragenlijsten en VAS-schalen, waarbij de patiënt per doel op een tienpuntsschaal aangeeft in hoeverre hij is opgeschoten in de richting van dit doel. Aan de uitkomsten van die evaluaties worden nadrukkelijk consequenties voor de behandeling verbonden: afsluiten als de doelen behaald zijn, doorgaan op dezelfde weg als de behandeling op koers ligt, bijsturen als de behandeling onvoldoende op koers ligt en afsluiten als duidelijk wordt dat de doelen niet (verder) haalbaar zijn. In dit hoofdstuk wordt toegelicht hoe dit in de klinische praktijk kan worden vormgegeven.
Voetnoten
1
Voor geschikte klachtspecifieke vragenlijsten verwijzen we naar de multidisciplinaire richtlijnen zoals opgesteld door het Trimbos-instituut. Ook in de reeks Protocollaire behandelingen voor volwassenen met psychische klachten van Keijsers et al. (2017) kunnen geschikte vragenlijsten voor diverse psychische stoornissen gevonden worden.
 
2
Dit sluit aan bij het therapie-overstijgende doel van CGT dat patiënten aan het einde van de behandeling als het ware hun eigen therapeut moeten zijn geworden (Beck, 1995). Dat wil zeggen dat ze hun eigen gedachten kunnen onderzoeken en bijstellen, en op basis daarvan ander, functioneler, gedrag vertonen. Zodra ze dat goed beheersen kan de behandeling afgesloten worden, ook als er nog klachten aanwezig zijn (wat vaak nog het geval is, zoals in H. 1 is besproken).
 
3
Verwijzing naar een meer steunende vorm van hulpverlening kan soms zinvol zijn als er goede redenen zijn om aan te nemen dat het de patiënt zonder steunbronnen niet zal lukken adequaat te blijven functioneren in het dagelijks leven. Korrelboom en Ten Broeke (2014) spreken in die gevallen van ‘noodzakelijke uitzichtloze behandelingen’. Het gaat in die gevallen meer om care dan om cure, al dienen er ook dan doelen geformuleerd te worden. Zonder doel kun je tenslotte niet scoren. Deze steunende behandelingen vallen buiten het bestek van dit boek.
 
4
In een therapievoortzettingsplan wordt beschreven (1) wat de klachten en doelen bij aanvang waren (‘waar was ik?’), (2) in hoeverre het gelukt is de doelen te bereiken en wat daarbij geholpen heeft (‘waar ben ik nu?’), en (3) hoe de patiënt zelf na de behandeling verdergaat met de in de behandeling geleerde zaken (‘hoe verder?’). Het is dus niet (alleen) gericht op terugvalpreventie, maar (vooral) op het zelf voortzetten van de therapie zonder therapeut.
 
Metagegevens
Titel
Doelen als bakens waar de behandeling op vaart
Auteurs
Colin van der Heiden
Kees Korrelboom
Copyright
2024
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-368-2992-2_5