De Vereniging Tegen Seksuele Kindermishandeling Binnen Het Gezin En Andere Vertrouwensrelaties (Vsk
) is sinds haar oprichting in 1982 actief in het doorbreken van het zwijgen over seksuele kindermishandeling. Daarin zijn de oprichtsters en medewerkers uitzonderlijk succesvol geweest. Tegenwoordig wordt seksuele kindermishandeling in brede kringen van onze samenleving erkend als een probleem. De
Vsk
heeft een stempel weten te drukken op het openbare debat. De problematiek is zichtbaar gemaakt voor wetenschappers, hulpverleners en politici. Dit succes roept vragen op. In welk klimaat kon de
Vsk
ontstaan? Op welke gebieden was zij actief? En hoe is het de vsk gelukt de onzichtbare slachtoffers van seksuele kindermishandeling een stem te geven?
In dit hoofdstuk wordt aan de hand van archiefmateriaal
1
, gesprekken met betrokkenen
2
, 21 jaargangen van het ledenblad
Perspectief
3
en algemene publicaties over het onderwerp seksueel geweld een beeld geschetst van de kleurrijke historie van deze Vereniging tussen 1981 en 2000. In deze periode hebben de leden en de medewerkers een kleine club doen uitgroeien tot een stabiele beweging met gemiddeld 300 leden. Dat waren vooral vrouwen, met vanaf 1993 een enkele man. Zij combineerden zelfhulp en ervaringsdeskundigheid met professionalisering van de hulpverlening en richtten zich daarbij zowel op de publieke opinie, politiek en beleid als op het bevorderen van expertise in bestaande hulpverleningscircuits. In hun streven het voortbestaan van het gedachtegoed en de expertise te garanderen stuitten ze eerst op het taboe op seksueel misbruik en later op dilemma's rond subsidie, integratie en fusie.
In de rij van feministische zelfhulporganisaties is de
Vsk
één van de weinige die vandaag de dag nog bestaat. Dat komt door toeval én door grote flexibiliteit in reactie op het politieke tij. Maar vooral doordat een wisselende kleine kern van actieve vrouwen en mannen hun eigen verleden op een positieve manier wisten in te zetten voor de strijd tegen seksuele kindermishandeling, en daarmee het vuur van de vrouwen van het eerste uur konden behouden.
