De invoering van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) op 1 januari 2007 markeert een belangrijke ontwikkeling voor veel burgers in Nederland. TSG heeft in twee Redactionelen de vinger aan de pols gehouden.1,2 Kansen én zorgen zetten daarin de toon. Is er nu na één jaar reden tot feestvieren? Jawel, maar dan wel ingetogen, lijkt het. In de media domineerde de discussie over de problemen in de thuiszorg voor cliënten en werkers. Terugkijkend lijken de maatregelen die vervolgens genomen zijn om die problemen beperkt te houden, redelijk succesvol. ‘Het kon beroerder’ oordeelt Zorgvisie.3 Maar alles loopt nog niet op rolletjes. ‘Persoonsgebonden budgetten leveren in’, schreef Binnenlands Bestuur onlangs.4 Ook daarop zijn vervolgens weer maatregelen genomen. De Wmo leidt in ieder geval tot ‘een nieuwe en dynamische markt’ concluderen Putters c.s.,5 en daar kun je positief of negatief tegenover staan. Tot zover de thuiszorg. Hoe staat het met het bredere doel van de Wmo?