Gehoorverlies is een ernstiger probleem dan men veelal denkt vanwege het aantal lijders en het effect van de aandoening op de levenskwaliteit. Er zijn goede oplossingen mogelijk in de vorm van hoorrevalidatie met hoortoestellen en andere hulpmiddelen. Deze moeten vroeg ingezet worden om deprivatieverschijnselen tegen te gaan en om gewenning een optimale kans te geven.
Aan gehoorverlies zitten een aantal problemen gekoppeld die direct te maken hebben met de manier waarop het gehoorsysteem werkt. Daarvoor zijn in de huidige hoortoestellen oplossingen te vinden, veelal wel voorzien van een aanzienlijk prijskaartje. Dit soort problemen zijn typisch problemen rond toestellen die als soms te hard, soms te zacht worden ervaren, die het verstaansprobleem in stilte en zeker in rumoer niet voldoende oplossen, en die fluiten. Veel ervaren problemen zijn oplosbaar, veelal direct via de audicien of bij meer complexe problemen via het audiologisch centrum. Voor het verstaan in rumoer zijn een aantal bijzondere toestellen met richtinggevoelige microfoons beschikbaar of met hulpstukken als losse microfoons.
Essentieel voor het slagen van het hoortoestelgebruik is de motivatie van de nieuwe gebruiker en met name de reactie van zijn omgeving. De gebruiker dient overtuigd te zijn van het probleem van slechthorendheid en dit niet te ontkennen, hij dient bereid te zijn het gewenningsproces door te maken en is erg gebaat bij een positieve stimulans uit zijn directe omgeving.
De deregulering heeft gevolgen voor het werk van de huisarts en van de audicien. De huisarts zal minder geconfronteerd worden met slechthorendheid, de audicien zal zich meer moeten instellen op het uitvoeren van een triage om eventuele medische problemen te herkennen. Daarvoor dient deze wel opgeleid en begeleid te worden.
