Partners, volwassen kinderen, andere familieleden en vrienden spelen een cruciale rol in de palliatieve zorgverlening; zonder mantelzorg is palliatieve zorg thuis vrijwel onmogelijk. Voor de mantelzorgers echter zijn de omstandigheden vaak erg zwaar. Factoren die hun kwetsbaarheid bepalen zijn, naast de belasting die de zorg zelf op hen legt, angst en onzekerheid, de dreigende dood van de patiënt, beperking van de mogelijkheden om zelf (sociale) activiteiten te kunnen ontplooien en een gebrek aan informatie en praktische en emotionele ondersteuning. Omdat mantelzorgers vaak terughoudend zijn met het presenteren van hun problemen, moet de huisarts actief die problemen inventariseren en daarop inspelen. Mantelzorgers waarderen het als de professionele zorgverlener een positieve houding tentoonspreidt en hen helpt hoop te houden. Mantelzorgers hebben goede informatie en praktische instructies nodig. Belangrijke psychosociale interventies zijn belangstelling tonen voor het wel en wee van de mantelzorger en een luisterend oor bieden. Het inschakelen van professionele hulpverleners en vrijwilligers kan de mantelzorger ontlasten, maar dient zo te gebeuren dat deze niet buitenspel gezet wordt. Na het overlijden van de patiënt persisteert de zorg voor de rouwende mantelzorger.