Otitis media acuta (OMA) verloopt thans veel milder dan voor de tweede wereldoorlog: de ziekteduur is korter en ziektebeelden als tuberculeuze-, tyfus- en roodvonk-OMA komen niet meer voor; mastoïditis, neuro-otologische complicaties en sterfte zijn zeer zeldzaam geworden. De in de tijd variërende incidenties berusten vooral op verschillen in ziektegedrag, presentatie aan de huisarts en aandacht van de huisarts voor OMA. De rol van medische interventies is beperkt. Vooral verbeterde sociaal-economische omstandigheden en veranderde pathogeniciteit van micro-organismen zouden een milder beloop hebben bevorderd. Antibiotica zijn alleen bij risicogroepen en complicaties onmisbaar. Ons land toont een consequent terughoudend antibioticabeleid sinds de introductie van antibiotica, maar de paracentese handhaafde zich veel langer dan elders. In andere landen wordt OMA nog als routine met antibiotica behandeld, maar was paracentese al eerder in onbruik geraakt.