De ziekte van Parkinson is een neurodegeneratieve aandoening waarvan het aantal patiënten in snel tempo toeneemt. Zowel motorische als niet-motorische symptomen zorgen voor een heterogeen beeld met een grote impact op de kwaliteit van leven. De meeste mensen met de ziekte van Parkinson gebruiken dopaminerge medicatie om het tekort van de neurotransmitter dopamine aan te vullen of om de dopaminereceptoren gevoeliger te maken. Langdurig gebruik van deze medicatie kan hinderlijke bijwerkingen geven. Sommige mensen ondergaan een geavanceerde behandeling zoals diepe hersenstimulatie. Omdat het beloop langzaam progressief is en er al vroeg in de ziekte beperkingen worden ervaren, maakt het merendeel gebruik van paramedische zorg, waaronder vooral fysiotherapie/kinesitherapie. Er zijn hierbij aanwijzingen dat bewegen het beloop van de ziekte gunstig beïnvloedt en fysiotherapie gericht op lopen, balans en transfers doelmatig is. In deze casus wordt specifiek ingegaan op een iets minder bekend domein, namelijk dat van complexe houdingsafwijkingen.