Sociaal isolement en eenzaamheid kunnen net zo gevaarlijk zijn voor onze gezondheid als bekende gezondheidsrisico's zoals overgewicht, veel alcohol drinken en roken. Daarnaast heeft het ontbreken van sociaal contact ook negatieve effecten op onze hersenen en kan het leiden tot stemmingsproblemen. Een mogelijke strategie om de negatieve gevolgen van een gebrek aan sociaal contact te verminderen, is om lichamelijk actief te zijn. Het is bekend dat beweging een beschermende factor is voor affectief welzijn en de geestelijke gezondheid, maar de alledaagse relevantie en de biologische basis zijn nog onbekend. In deze studie is onderzocht of lichamelijke activiteit de negatieve affectieve effecten van het ontbreken van sociaal contact in het dagelijks leven kan compenseren en of mensen met een verhoogd neurologisch en psychologisch risico op depressie meer profiteren van dit compensatiemechanisme.1 Onderzoekers lieten 317 jonge volwassenen tijdens de coronapandemie een week lang versnellingsmeters dragen. Tevens rapporteerden ze regelmatig via e-dagboeken op hun smartphone hoeveel sociaal contact de deelnemers hadden en hoe ze zich voelden. Bij 175 deelnemers hebben zij ook fMRI-scans uitgevoerd. De onderzoekers tonen aan dat mensen zich emotioneel slechter voelen wanneer ze een gebrek aan sociaal contact hebben, maar minder slecht wanneer ze lichamelijk actief zijn. Dit mogelijke compensatiemechanisme trad zelfs op bij kleine hoeveelheden lichamelijke activiteit en was sterker bij individuen met een hogere functionele connectiviteit in het standaardmodusnetwerk van de hersenen, iets wat wijst op een verhoogd risico op depressie. De sociaalemotionele voordelen van beweging waren groter bij mensen die ernstigere eenzaamheid ervoeren en die effecten werden gedurende de hele pandemie herhaaldelijk bevestigd. Deze bevindingen dragen bij aan het begrip van de dynamische interactie tussen sociaal contact en lichamelijke activiteit in het dagelijks leven, en ze benadrukken het belang van een toegankelijke beschermende strategie om de negatieve effecten van sociale isolatie te verminderen, vooral bij risicogroepen, ter mogelijke verbetering van de volksgezondheid.
