Het ontgiften van gammahydroxyboterzuur (ghb) is een complex en potentieel levensbedreigend proces. Het toenemende ghb-probleem daagt de verslavingszorg uit hierop snel een veilig en professioneel antwoord te formuleren. De kans op het ontstaan van verwardheid en delier bij de ontwenning van ghb is groter dan bij elke andere vorm van ontwenning. De literatuur beschrijft vooral wat er fout ging in dit proces en biedt weinig houvast. Het NISPA is inmiddels een onderzoek gestart naar de ontgifting van ghb met behulp van farmaceutisch geproduceerde ghb, waarvan de resultaten met belangstelling worden afgewacht. Dit artikel verwoordt het leerproces dat wij binnen de de Jellinek-afdelingen van Arkin Amsterdam doorliepen sinds de eerste ghb-verslaafden zich bij ons meldden in de jaren negentig van de vorige eeuw. Voor de ontwenning maakten we gebruik van benzodiazepinen. Het artikel is geschreven in de vorm van een instellingsrichtlijn, zoals wij die op dit moment gebruiken. Waar mogelijk werkten wij op basis van de literatuur, maar door gebrek aan bruikbare publicaties leverden ook ervaring met ontwenning van andere stoffen en logisch redeneren belangrijke componenten voor onze werkwijze.