Vroeger werden ze nog wel eens naar de psychiater gestuurd, jongeren die door middel van plastische chirurgie iets aan hun uiterlijk wilden veranderen. Sinds Vanessa en Michael Jackson kijken we er echter niet meer van op als een adolescent vraagt om een borstverkleining of bevrijd te worden van flaporen. Dat wil niet zeggen dat de beslissingsproblemen van de plastisch chirurg zijn opgelost. Adolescenten zijn immers mensen in verandering, die nogal vaak ontevreden zijn over hun uiterlijk. Sommige jongeren lijden zo erg onder hun afwijkende uiterlijk dat ze er door de plastisch chirurg verandering in willen laten aanbrengen. Inmiddels zijn dat er in Nederland bijna 8000 per jaar (63% meisjes; cijfers 1999 uit de Landelijke Medische Registratie van de Nederlandse Ziekenhuizen). Maar, zit er bij hen niet een steekje los? Hebben ze niet een raar beeld van hun uiterlijk? Gaat hun ontevredenheid niet vanzelf over en worden ze eigenlijk wel ‘beter’ van een chirurgische ingreep? Is het wel de taak van de geneeskunde om aan hun wens tegemoet te komen? Het proefschrift Adolescents and plastic surgery: Psychosocial and medical-ethical issues waarop dr. Kuni Simis onlangs promoveerde geeft empirische evidentie over deze vraagstukken en de medisch-ethische implicaties daarvan.