Om de verzekeringsgeneeskundige gevalsbehandeling van allochtone cliënten zo nodig te optimaliseren is een enquête gehouden onder 230 verzekeringsartsen die allemaal ervaring hebben met het beoordelen van allochtone cliënten. Gevraagd is naar hun ervaringen met het vaststellen van de belastbaarheid van niet-westerse allochtone cliënten. De respons bedroeg 75%.
De meest genoemde knelpunten zijn: de vaak gebrekkige taalbeheersing van het Nederlands, moeizame communicatie en de andere klachtenbeleving en andere klachtenpresentatie van allochtone cliënten. Mede daardoor wordt voor allochtone vaker dan voor autochtone cliënten informatie opgevraagd bij de curatieve sector. Ook wordt wat vaker een expertise verricht. Wegens organisatorische problemen wordt er weinig gebruik gemaakt van officiële tolken. Door genoemde factoren besteden verzekeringsartsen meer tijd aan de claimbeoordeling van allochtone dan van autochtone cliënten. Mede naar aanleiding van deze resultaten wordt voor verzekeringsartsen en arbeidsdeskundigen een ‘allochtonen’ cursus ontwikkeld. Daarnaast is tegenwoordig een flexibeler inschakeling van tolken mogelijk, hetgeen door UWV wordt gestimuleerd.