Bewoners van achterstandswijken hebben twee keer zo vaak chronische ziekten, vaker overgewicht, een ongezondere leefstijl en ervaren vaker problemen met werk, wonen, inkomen en opvoeding. Zelfs wanneer met de hogere ziektelast rekening wordt gehouden, blijkt de zorgconsumptie in die wijken hoger dan in niet-achterstandswijken. In toenemende mate wordt integratie van het gefragmenteerde zorg- (en soms welzijns-)aanbod en een groter accent op preventie en zelfmanagement voorgesteld als strategie om de verhoogde zorgconsumptie terug te dringen. In twee projecten in Utrecht en Amsterdam wordt geëxperimenteerd met een geïntegreerd preventief, zorg- en welzijnsaanbod voor het terugdringen van de hoge zorgconsumptie in achterstandswijken. In dit artikel doen we verslag van de eerste fase van actiebegeleidend onderzoek, waarin de ontwikkelde werkwijze wordt geëxploreerd door van ieder project de probleemdefinitie te verhelderen en de programmatheorie te ontwikkelen. Het project in Amsterdam Noord richt zich op volwassenen met meervoudige vragen en de benadering wordt met name gedragen op bestuurlijk niveau en top-down ingezet. In Utrecht Overvecht richt het project zich op volwassenen met vage klachten en ontwikkelt het zich meer bottom-up vanuit het uitvoeringsniveau. In beide projecten is het doel professionals nieuwe competenties te laten ontwikkelen die hen in staat stellen meer generalistisch, populatiegericht en coachend te werken om zo adequatere zorg en ondersteuning te bieden aan cliënten uit achterstandswijken. We hopen dat deze beschrijving van de programmatheorieën anderen zal stimuleren en ondersteunen bij de ontwikkeling van initiatieven om hoge zorgconsumptie in achterstandswijken aan te pakken.