Wat brengt een vredelievende vrouw van in de dertig ertoe 3000 km te rijden om een daad te stellen die, op het eerste oog, een vorm van ordinair vandalisme lijkt? En waarom neemt ze haar dochter mee? In zijn analyse van dit incident komt McAdams (1993) tot de conclusie dat Margaret met deze daad op symbolische wijze een hoofdstuk in haar leven afsluit. Ze geeft daarmee een narratieve (verhalende) vorm aan belangrijke gebeurtenissen die in haar leven hebben plaatsgevonden. Ze drukt de nare periode in haar jeugd niet weg uit haar bewustzijn, maar ze wil ook niet langer lijden onder de ermee verbonden emoties. Ze sluit een fase af door het stellen van een daad waarbij haar dochter als getuige aanwezig is. Zodoende krijgt haar daad het karakter van een ‘publiek’ feit. Op soortgelijke wijze als Margaret gebruiken mensen uitdrukkingen als: ‘Ik zet er een punt achter’ of ‘Einde verhaal’ of ‘Dit boek wordt dichtgeslagen’. Dergelijke spontane uitingen geven blijk van een narratieve structuur die mensen aanbrengen in gebeurtenissen die deel uitmaken van gefaseerd leven, dat verteld wordt als een geordend en samenhangend geheel.
