Volgens de standaarden in de radiologische literatuur is de conventionele sinusfoto niet meer geïndiceerd voor de meest gangbare vraagstellingen uit de huisartsenpraktijk. In de diagnostiek van (acute of chronische) sinusitis speelt beeldvorming in de eerste lijn geen rol. Alleen bij een vermoeden van complicaties van een sinusitis is aanvullende beeldvorming aangewezen.
De slijmvliezen van mond en keel zijn goed voor inspectie bereikbaar. Mucosale laesies zijn radiologisch ook niet goed zichtbaar te maken. Slikproblemen kunnen zich vertalen in keelklachten. De bekende globusklacht heeft vrijwel nooit een anatomisch substraat. Bij patiënten met slikklachten na een CVA kan een video-slikact van grote aanvullende waarde zijn voor de revalidatie.
Bij elke zwelling in de hals is de echografie het onderzoek van eerste keuze. Daarmee kan op basis van de locatie en samenstelling van de afwijking in veel gevallen een korte differentiaaldiagnose en een behandel- of vervolgadvies gegeven worden.