Redactioneel ten geleide

Het begrip mantelzorg werd dertig jaar geleden door Hattinga Verschure geïntroduceerd. Het omvat de hulp bij het dagelijks functioneren die vrijwillig en onbetaald wordt verleend aan een persoon uit het eigen sociale netwerk die – door welke oorzaak dan ook – vrij ernstige fysieke, verstandelijke of psychische beperkingen heeft.1 Mantelzorg is een bijzondere vorm van informele zorg, die zich onderscheidt van vrijwilligerszorg omdat mensen die mantelzorg verlenen daar niet in vrijheid voor kiezen. Het overkomt ze. Ze doen het uit liefde of uit plichtsbesef. Mantelzorg gaat uit boven de dagelijkse zorg voor huishouden en gezin. Wanneer iemand meer dan acht uur per week mantelzorg verleent gedurende drie maanden of langer, en wanneer het gaat om meerdere vormen van hulp tegelijkertijd – bijvoorbeeld fysieke, psychische en sociale steun, én hulp bij managementtaken – spreekt men wel van ‘overmantelzorg’.2 Dat geeft al aan dat uitgebreide en langdurige mantelzorg door degene die de zorg verleent soms als overbelasting wordt ervaren. …