Wij beschrijven een pasgeborene met zoutverlies, dehydratie en hyperkaliëmie, leidend tot een levensbedreigende situatie. Differentiaal-diagnostisch moet bij zoutverlies op de neonatale leeftijd zowel aan renale als aan endocriene oorzaken worden gedacht. Na uitsluiting van obstructieve uropathie dient men aldosterondeficiëntie te overwegen. Na afname van diagnostiek moet men zo spoedig mogelijk starten met suppletie van mineralocorticoïden. Onvoldoende effect van deze behandeling kan worden veroorzaakt door aldosteronresistentie (pseudo-hypoaldosteronisme). Pseudo-hypoaldosteronisme type I is een zeldzaam ziektebeeld, waarvan twee vormen bekend zijn met een verschillend overervingspatroon. De autosomaal-recessieve vorm is een ernstige aandoening die leidt tot gegeneraliseerd zoutverlies. De ziekte wordt veroorzaakt door een mutatie in een van de subeenheden van de epitheliale natriumkanalen in verschillende organen. De autosomaal-dominante vorm kenmerkt zich door aldosteronresistentie in de nier en heeft een milder beloop.
In dit artikel laten wij de gevolgen van ernstig zoutverlies op de neonatale leeftijd zien en willen we benadrukken dat stellen van de juiste diagnose en starten van adequate therapie essentieel zijn om mortaliteit en morbiditeit te voorkomen.